Велатраса ў Зялёнае, ці «Зубаскрышальны даўнхіл»

GPS-трэк: gpsies.com (Ждановічы - Ратамка - Зялёнае - Мінскае мора)

На сёння сіноптыкі абяцалі спякоту звыш +30°З. За некалькі гарачых дзён зямля, дамы і паветра так распаліліся, што вырашыў шукаць прахалоду ў лесе. Ровар у гатовасці чакаў, калі я спланую трасу велапрабегу.

Спланаваў так, каб пры падарожжы па адкрытых участках і ў палях сонца свяціла ў спіну.

12 кіламетраў па веладарожцы за горад. Потым крышачку па мястэчку Ждановічы. Вось мы і ў палях. 

Пад час руху паветра абдзімае - не гарача.

18-ы кіламетр, - мястэчка Ратамка. Два кіламетра па асфальтаванай праезнай частцы. Масток праз рэчку Ратамка. Яшчэ крыху па лясной грунтоўцы і лясным асфальце.

Усё, - на 22,5 км перад вачамі прасека, якая рэзка сыходзіць угару. Запаўзаю наверх з роварам у руках. Далей спуск і новы ўздым.

 Наступныя два кіламетра я пра сябе назваў «супер-цыцкі». Каля пяці горак, некаторыя вышынёй у 20 метраў, якія мелі не плаўны спуск, а профіль пральнай дошкі. Вядома, для даўнхіла – гэта дробязі, а для мяне падобныя зубаскрышальныя спускі былі экстрэмальнымі.

Дарэчы, уся дыстанцыя гэтых «супер-цыцак» пакрыта не грунтам, а дзёрнам, ці нават высокай травой.
Пасля няпростай участка – велізарны падарунак. З 24,8 да 25,2км супер-хуткасны спуск па вузкай лясной асфальтавай дарожцы. Рэзкі скід вышыні – 30 метраў!

Рэчка Чарніца. Можна астудзіцца, паслабіць цягліцы, прывесці ў норму дыханне і паслухаць цурчанне вады.

Наступныя 3,5 кіламетраў - самыя прыемныя, пакатая лясная сцяжынка да самай чыгуначнай станцыі Крыжоўка.

Паўкіламетра хуткаснага спуску па аўтадарозе. (На ёй рэдка бываюць машыны).
Слушны падземны пераход пад аўтамабільнай трасай Мінск – Заслаўе, - ніякіх прыступак,- як ехаў, так і паехаў.

Вось і ўскраек «мінскага мора». Наступныя дзевяць кіламетраў уздоўж берага. У цені дрэў.

Па дарозе сустракаюцца пляжы і прыгожыя «марскія» краявіды.

Наступныя 9 кіламетраў па грунтоўцы ўздоўж вадасховішча. 

Праязджаю побач з вядомай трэніровачнай велатрасай "Траса-62".

 У цені дрэў ехаць вельмі прыемна. Рэльеф пакаты – адпачываеш.

Вось і веладарожка, якая прывядзе мяне дахаты. Тэмпература паветра +30.3°C, - мне не горача, хоць і выпіў ўжо 2 літра ізатоніку. А вось галава пад велашлемам ужо парадкам закіпела. Ну да добра, хутка дома – у прахалодны душ, а потам пад жыватворны кандыцыянер.  

Усё! 55 кіламетраў мы праляцелі.